Krótkie przyjrzenie się znalezionej w sieci dokumentacji fotograficznej z walentynkowych performansów ulicznych KOD-u sprawiło, że niesiony chęcią poznania prawdy o współobywatelach, a zwłaszcza ich najbardziej postępowej części, sformułowałem pewien postulat badawczy.
Kieruję go przede wszystkim pod adresem naszych socjologów, którzy od dłuższego czasu przysiedli na laurach, zadowalając się komentowaniem kolejnych niestworzonych, a niekiedy i stworzonych wyników sondaży, na temat tego, kto i co popiera kogo, dlaczego oraz w jakim zakresie.
Ten socjologiczny marazm badawczy już kilka lat temu wytknął swym uczonym kolegom prof. Andrzej Zybertowicz. I miał rację, więc może to nawet on, gdy tylko skończy lekturę słynnej powieści Michaiła Bułhakowa, przeprowadzi eksplorację i znajdzie odpowiedź na nurtujące mnie dziś pytanie. Brzmi ono następująco:
Jaki odsetek członków występującej wczoraj na ulicach polskich miast Młodzieżówki KOD należał do PZPR-u? Sądzę zresztą, że focus tych badań można by jeszcze rozszerzyć, formułując pytania o kilka innych przynależności.
Obawiam się jednak, że przeciwko podaniu do publicznej wiadomości takich wrażliwych danych, osłabiających potencjał obronny Polski Ludowej zaprotestowaliby zgodnie: Rzecznik Praw Obywatelskich Robert Bodnar, eksminister sprawiedliwości Borys Budka, który rzadko korzysta z okazji, żeby siedzieć cicho, a nawet Rzecznik Praw Dziecka Marek Michalak. Przecież w tym przypadku szłoby o dane osób ze struktur młodzieżowych.
Dlatego zadowolę się odpowiedzią tylko na jedno, postawione wyżej pytanie, które – jak sądzę – powinno rzucić nieco światła na głębsze motywy niefrasobliwej desperacji członków Młodzieżówki KOD w dniu św. Walentego.
Socjologio, zbudź się wreszcie i powiedz, kto szumi w mieście!
